Superior Canal Dehiscence Syndroom (SCDS) wordt veroorzaakt door een abnormale opening tussen het superieure halfcirkelvormige kanaal in het bovenste deel van het binnenoor en de hersenen. Deze aandoening veroorzaakt gehoor- en evenwichtsproblemen.
Diep in het binnenoor bevinden zich drie delicate, met vloeistof gevulde lussen, halfcirkelvormige kanalen genoemd, die hoofdrotaties detecteren.
In zeer zeldzame gevallen, zoals tijdens de ontwikkeling van de foetus, sluit of verdikt het bovenste halfcirkelvormige kanaal niet normaal. Normaal evenwicht en gehoor zijn beide afhankelijk van de vorming van een gesloten doorgang door dit kanaal, waarbij geluid aan de ene kant binnenkomt (het stijgbeen bij het ovale venster) en aan de andere kant weer naar buiten gaat (een opening in het binnenoor, het ronde of cochleaire venster genoemd). ).
Met een dun gebied of opening in het kanaal kan geluid ‘lekken’ en door de hersenen galmen. Bovendien kan de trilling van het geluid de vloeistof in het kanaal verplaatsen.
Het dehiscentiesyndroom kan intermitterende of voortdurende gehoor- en evenwichtsproblemen veroorzaken.
Geluidstrillingen ontsnappen uit het normaal gesloten systeem van het binnenoor en activeren haarcellen die rotatie in het bovenste kanaal detecteren. Een hard geluid kan het gevoel geven dat de wereld kantelt of op en neer schommelt. Hoesten of niezen kan hetzelfde fenomeen veroorzaken.
Een ander verontrustend symptoom van het dehiscentiesyndroom is autofonie (het versterkt horen van uw eigen stem). Hoewel sommige geluiden van buiten het lichaam normaal gesproken door het oor worden waargenomen, kunnen geluiden van binnenuit het lichaam, zoals ademhaling, hartslag en bloedstroom – of zelfs lichte bewegingen van de spieren rondom het oog – via het oor rechtstreeks in het binnenoor terechtkomen abnormale derde opening.
Wanneer mensen met het dehiscentiesyndroom spreken, kunnen ze hun stem tegelijkertijd van binnen en buiten het lichaam horen, wat extreem luid kan zijn. Veel patiënten met het dehiscentiesyndroom nemen hun toevlucht tot fluisteren.
Een specialist kan SCDS mogelijk detecteren met behulp van een computertomografie (CT)-scan, maar een CT-scan kan een verkeerde indruk van dehiscentie geven wanneer het bot eenvoudigweg dun maar intact is. Voor het stellen van de juiste diagnose zijn gehoortesten essentieel, evenals onderzoek door een neuroloog (hersen- en zenuwspecialist). Er moet ook een andere diagnostische test worden gebruikt, genaamd vestibulair opgewekt myogene potentialen (VEMP) waarbij een geluidsgenerator test de reacties van de nek- of oogspieren.
Een operatie om de dehiscentie te corrigeren kan verlichting bieden voor mensen die verzwakt zijn door hun symptomen. De chirurg maakt een opening (craniotomie) in een deel van de schedel, de middelste fossa genaamd, om toegang te krijgen tot het binnenoor. In sommige gevallen kan een mastoïdebenadering ook een optie zijn. Bij een operatie kan beeldgeleiding betrokken zijn.
De chirurg sluit het kanaal af om het grootste deel van de vloeistofbeweging te elimineren en kan het kanaal weer boven water brengen. Wanneer patiënten op de juiste manier worden geselecteerd voor deze operatie, doen ze het meestal heel goed en ervaren ze verlichting van hun gehoor- en evenwichtssymptomen.
Kom meer te weten over SCDS door ons te bezoeken bij uw dichtstbijzijnde Amplifon-hoorcentrum.
