W niedosłuchu odbiorczym następuje równoległy spadek krzywej przewodnictwa powietrznego oraz kostnego, nie występuje tzw. rezerwa ślimakowa. Niedosłuch odbiorczy pojawia się jako skutek zaburzeń funkcjonowania ucha wewnętrznego, w tym komórek słuchowych lub części centralnej ośrodkowego układu nerwowego. Najczęściej spotykanym jego przykładem jest presbyacusis, czyli niedosłuch związany z wiekiem. Charakterystyczny dla tego ubytku jest niedosłuch w zakresie wysokich częstotliwości.
Charakterystyczne cechy niedosłuchu odbiorczego, to:
• Próg słyszenia dla przewodnictwa powietrznego poniżej normy
• Próg słyszenia dla przewodnictwa kostnego poniżej normy
• Brak rezerwy ślimakowej
• Krzywe o zróżnicowanym kształcie, najczęściej pogorszenie w zakresie wysokich tonów
• Zawężona dynamika słyszenia
• Brak tolerancji na głośne dźwięki
• Obniżone UCL (próg dyskomfortu)
Niedosłuch odbiorczy najczęściej postępuje stopniowo, może jednak nastąpić gwałtowanie, tzw. nagły niedosłuch czuciowo-nerwowy. W większości przypadkach niedosluch odbiorczy jest niedosłuchem trwałym.
• Gorsze rozumienie mowy (zwłaszcza dzieci, kobiet)
• Pogorszenie rozumienia w hałasie
• Cichsze dźwięki jak np. tykanie zegara, śpiew ptaków, szelest liści dzwonek telefonu, dzwonek do drzwi mogą być niesłyszalne;Trudności w rozumieniu mowy w TV, radiu
• Trudności z rozumieniem mowy z większej odległości bądź w pomieszczeniach z pogłosem
• Trudności z rozumieniem mowy przez telefon (na normalnym poziomie głośności)
• Genetyczne
• Jako skutek choroby
• Zażywanie leków ototoksycznych
• Narażenie na hałas
• Wiek
• Częste infekcje GDO
• Urazy mechaniczne
• Urazy akustyczne
• Używki
• Gospodarka hormonalna
• Izolacja społeczna
• Frustracja, że nie wszystko słychać
• Utrata niezależności
• Deprywacja słuchowa: rozpad połączeń nerwowych odpowiedzialnych za słyszenie niektórych dźwięków, a w efekcie większe ryzyko wystąpienia demencji i chorób neurodegeneracyjnych
Niedosłuch odbiorczy czuciowo - nerwowy należy do najczęściej występujących rodzajów problemów ze słuchem. Jego przyczyną jest uszkodzenie komórek słuchowych w ślimaku, znajdującym się w uchu wewnętrznym. Niedosłuch odbiorczy neuropochodny rozwija się w wyniku zaburzeń powstających w obrębie nerwu słuchowego.
Wśród przyczyn niedosłuchu odbiorczego o charakterze neuropochodnym wymienia się głównie guzy kąta mostowo-móżdżkowego oraz choroby demielinizacyjne, np. stwardnienie rozsiane.
Aby zdiagnozować niedosłuch odbiorczy należy wykonać badanie słuchu – badanie audiometrii tonalnej. Pomocne może być również wykonanie badania rozumienia mowy. Czasami, gdy mamy organiczona możlwiość współpracy z pacjentem wykonuje się tzw. badania obiektywne tj. otoemisje akustyczne, badania potencjałów słuchowych.
Niedosłuch odbiorczy jest najczęściej nieodwracalny, a sposobem na rozwiązanie trudności z rozumieniem mowy jest rehabilitacja słyszenia za pomocą aparatów słuchowym. Przy niedosłuchu czuciowo-nerwowym efekty z protezowania są zróżnicowane i zależą głównie od momentu, w którym wykryto niedosłuch i rozpoczęto używanie aparatów słuchowych.
Oznacza to, że najczęściej nie jest możliwe wyleczenie niedosłuchu odbiorczego, ale odpowiednio wczesne jego wykrycie oraz regularne użytkowanie aparatów słuchowym może przywrócić dobrą jakość słyszenia.
Jeśli obserwujesz objawy niedosłuchu odbiorczego zachęcamy do badania słuchu w Amplifon. Uzyskaj wsparcie i porady u specjalisty Amplifon w najbliższym gabinecie.