Neuropatię słuchową można rozpoznać w badaniu słuchu poprzez nieznacznie pogorszone słyszenie pojedynczych dźwięków w jednym lub w dwojgu uszach. Przy neuropatii wyraźnie pogorszona jest mowa.
Podczas badania pacjent może słyszeć dźwięki/tony prawidłowo lub nieznacznie pogorszone, pojawia się natomiast trudność z rozumieniem słów w hałasie. Przy badaniu występuje brak odruchów strzemiączkowych oraz odpowiedzi słuchowych z pnia mózgu.
Przypuszcza się, że przyczyną neuropatii słuchowej są zaburzenia czynności komórek słuchowych wewnętrznych, ich synaps lub zmiany w zwoju spiralnym i nerwie ślimakowym. Przerwana jest synchroniczna aktywność nerwu słuchowego, pomimo prawidłowej czynności komórek słuchowych zewnętrznych. U wielu osób z neuropatią słuchową stwierdza się również neuropatię innych nerwów czaszkowych, włącznie z nerwem wzrokowym. Objawy obwodowej neuropatii mogą pojawić się u chorych nawet z kilkuletnim niedosłuchem.
W neuropatii niedosłuch wykazuje powolne pogłębianie się. Leczenie neuropatii może mieć przebiegać następująco: z upływem czasu chorzy mogą dojść do głęboko niedosłuchu lub ogłuchnąć, choroba może się zahamować lub może dojść do subiektywnej poprawy. Neuropatia jest zazwyczaj przeciwwskazaniem do wszczepu implantu ślimakowego, jednak czasami może pomóc implant wielokanałowy. W rehabilitacji istotne może być wykorzystanie odczuć dotykowo - wibracyjnych oraz treningu w czytaniu z ruchu ust.